Tipi: Meyve Ömür: Çok yıllık Latince Adı: Citrus sinensis Köken: Hindistan-Çin Portakal, besin değeri yönünden zengin ve sevilen bir meyvedir. Türkiye, Portekiz, İspanya ve tüm Akdeniz ülkelerinde yetişmekle birlikte portakalın anavatanı Güney Asya (Hindistan-Çin coğrafyası). Dünyada elmadan sonra en çok tüketilen meyve olan portakal, önemli bir askorbit asit kaynağıdır.
Yetiştiriciliğini sınırlayan en önemli iklim olayı, düşük sıcaklıklar yani dondur. Portakal -2°C altında zarar görür. Zararın şiddeti don olayının süresine bağlıdır. Uzun sürerse zararı da artar. Genel olarak -9°C nin altındaki sıcaklıklarda ağaç tamamen ölür. Maksimum yüksek sıcaklık sınırı ise +45°C dir. İklim istekleri göz önünde bulundurulduğu takdirde Doğu Karadeniz’de tıpkı Ege ve Akdeniz bölgelerinde olduğu gibi yetiştirilebilir. İkinci önemli iklim faktörü, rüzgardır. Rüzgar hem şiddetiyle (ağaçların kırılması, meyve dökümü hem de soğukluğuyla portakal ağaçlarına zarar verirler.
Toprakları zengin ve humuslu aynı zamanda geçirgen olmalıdır. Sulama suyunun bitki gövdesine temasından kaçınılmalıdır. Yarık veya çanak açılması tavsiye edilir. Limondan sonra su ihtiyacı en çok olan portakaldır. Kurak geçen dönemlerde mutlaka sulanmalıdır. Tomurcuklanma döneminde azotlu gübre verimi artırır. Hasat edilen meyve yatak poşetlerine teker teker konularak kuru ve gölge bir yerde uzun süre muhafaza edilebilir. Bu muhafaza tekniği narenciye ürünlerinin hepsinde geçerlidir. Meyvenin hava almasını ve birbirine temasını minimuma düşürerek çürümeyi küflenmeyi en aza indirmeyi amaçlar. İstiflemeyi kolaylaştırır.